De datum stond al maanden vast: op 13 september – de dag van de Grande Finale en BBQ – roeien we via de sluis in Almere Haven naar het Weerwater en door naar de Noorderplassen. Hier lunchen we, en daarna weer terug. Klinkt eenvoudig, was het niet.

Op vrijdag gaven allerlei windwatchers wat anders aan. Windguru, Windfinder, Buienradar… het kwam erop neer dat het zou waaien, met vlagerige wind en kans op regen en onweer. Organisator Jos Dorrestijn was onbereikbaar voor overleg; hij voer met zijn Nimbusboot Dolphin de route richting RZVN, mat de sluis op (check! – er passen precies twee coastalboten plus de Nimbus in) en deed inkopen voor de lunch. Het plan was immers om met wisselroeiers op een volgboot de tocht te varen, zodat niet iedereen de hele afstand hoefde te roeien.

Het aantal deelnemers fluctueerde als eb en vloed. Eerst waren er twee boten vol, later drie, en toen toch weer twee boten vol. Vrijdagavond overlegden we; alternatieven werden besproken en de beslissing viel: het gaat gewoon door!

Zaterdagochtend vertrokken de twee coastals naar de overkant. De wind en golven waren goed te doen. We pasten precies in de Havenkomsluis, met de riggers opgeklapt. We daalden zeker zes meter af naar polderpeil – best spannend! De volgende sluis was een zelfbedieningssluis in de Kromme Wetering. De Dolphin nam de buitenomweg en was al op de Hoge Vaart. Toen ging het mis: de zelfbedieningssluis deed het niet. Dat was óf een storing, óf toch een bewuste blokkade om de triatlonzwemmers niet te storen op het Weerwater.

Wat nu? Weerwater en Noorderplassen waren nu onbereikbaar – dus ook de lunchlocatie. Op de Dolphin werd er driftig overlegd, gebeld en een oplossing gevonden. Bij RV Pampus waren we welkom om aan te leggen, broodjes te smeren en de soep op te warmen. En laat Jos nu alles aan boord hebben! Een vooruitziende blik voor als het weer tegen zou zitten. Dus zaten we even later heerlijk in de zon bij RV Pampus: kopje soep, broodje en een sanitaire stop.

De roeiers wisselden elkaar hierna weer af – tien in de boot, zeven man op de Dolphin – en zo voeren we weer terug de sluis in. Inmiddels was de verwachte wind opgestoken; er stonden pittige golven om de haven uit te varen. Een flink stuk op de benen! Regenjassen aan, want ook de regen viel. Het leuke van dit soort septemberweer is dat het ook weer snel opklaart en droog wordt.

Met z’n allen ruimden we de boten op en waren mooi op tijd voor de borrel. En diep in ons hart vonden we deze afstand (heen en weer ruim 20 km) best prima. De totale tocht zou ongeveer 40 km zijn, die we afwisselend zouden roeien met de wissels op de volgboot. Het schutten in de sluis en wisselen kost best wat tijd, waardoor we anders niet op tijd terug waren geweest voor de borrel en BBQ.

Het was een mooie dag op het water, perfect georganiseerd door Jos. Bedankt!
De Noorderplassen en het Weerwater blijven een magische bestemming – iets om naar uit te kijken en volgend jaar opnieuw te proberen. In een weekend zonder triatlon.